ආදරණීය රිදුම – 03

කිසිම වෙලාවක ආදරණීය දෙබසකට තිළිණිට මගේ වයස ගැටළුවක් උනේ නෑ. වෙලාවකට ඒ ගැන මගේ හිතේ මගේ හිතේ පොඩි කුකුසක් තිබුනත් ඈගෙ හැසිරීම කිසිම වෙලාවක ඒක වර්ධනය කරන්නක් උනේ නෑ.

ඈ සැලකුවේ නිතරම මම ඇගේ සම වයසේ මිතුරෙක් වගේ. ඒක නිසා කිසිම වෙලාවක අපිට කතාකරන්න මාතෘකාවලින් නම් අඩුවක් උනේ නෑ.

බොහෝමයක් වෙලාවල් වල ඈගේ මාතෘකාවක් දිගේ කතා කරන එක තමයි උනේ, මම හැම වෙලාවෙම වගේ පරිස්සම් උනා ඈයටම කතාව පටන්ගන්න ඉඩ දෙන්න. මොකද සමගර විට මගේ නාකි මාතෘකා ඈට කම්මැලි වෙන්න පුලුවන්. එහෙම උනොත් ඈ ට මාව එපා වෙලා ඇගේ සම වයසේ කෙනෙක් එක්ක හාද වෙන්න හොඳටම ඉඩ තිබුන.

මම කැමතිඋනේ නෑ එහෙම වෙනවට, එහෙම උනොත් අයෙම මම අර දොලොස්වෙනි තට්ටුවෙ තට්ට තනියම හිරවෙනව.

ලංකාවෙ ඉඳිත්දි සතියකට සැරයක් ආයෙ ආයෙ මතුවෙන සුදු කෙස් කොට පාට කරන එක එහෙදී නැවතුනේ තිළිණිගෙ ඉල්ලීමටමයි. ඈ හරි මනාප උනා පලින් පල කිසිම රටාවකට නැතුව අහඹු විදියට සුදුවෙච්ච කෙස් ගස් දකින්න.

ඒකට අනුරාධා. එයාට පෙන්නන්න බෑ සුදු කොණ්ඩ ගස්. මුලදි එයාම එයාගෙ ඇහිබැම හදන ට්වීසර් එකකින් මගේ සුදු කෙස් ගැලෙව්ව, මුලින්ම විනාඩියෙන් කරපු වැඩේය පහු පහු වෙනකොට විනඩි දෙක, තුන, හතර, පහ වගේ වැඩිවෙනකොට අපි දෙන්නම තීරණය කලා ඩයි එකක් ගාන එක තමයි හොඳම විසඳුම කියල.

තිළිණි මගේ සුදු කෙස්ගස් වලට ආසයි කියල දෑන ගත්ත දවසෙ මම කියාපු අනුරාධාගෙ ධවල කේෂ නාශක ප්‍රොජෙක්ට් එක ගැන විස්තර අහල කඳුළු එනකල් හිනා වුනේ මම පුදුමයෙන් බලාගෙන ඉඳිත්දි.

මොකද බූතයෙක් වගේ බලගෙන ඉන්නෙ ?

මම බය උනා ඔයාට පිස්සු හැදුනද කියල ඔහොම හිනා වෙනකොට..

ඇයි ඔයා දන්නෙ නැද්ද ඒ කතාව ?

මොන ?

ඇයි අනේ අර ගෑණු දෙන්නෙක් බැඳපු නාකි ගමරාලගෙ කතාව ?

හා දැං මං නාකි ගමය එහෙනං ඈ…… මම බොරුවට තරහක් පෙන්නුව.

නැතුව.. හිතාගෙන ඉන්නෙ කොල්ල කියල වෙන්න ඇති. හැටි විතරක් කොණ්ඩෙත් ඉදිල.

ඈ බොරුවට රණ්ඩුවක් පටන්ගන්න යන්නෙ…. ඒ මං ඈට කැමති එක හේතුවක් !

බොරුවට මාව අස්වසන්න නොහදන එකට, ඒ සජීවී කමට මං හරිම ලෝබ කලා. සමහර වෙලාවට එයා “අනේ නෑ ඔයාට නෙමෙයි කිව්වෙ අයියෝ” වගේ බොරුවක් කිව්වනම් අනුරාධාගේ දෙබසක් වගේ මැරිච්ච ගතියක් දැනෙන්න ඉඩ තිබුන. ඒත් එහෙම උනේ නෑ.

ප්‍රීතියෙන් රන්ඩු කලා. මම ආසාවෙන් බලන් හිටියා

ඈ ජීවයෙන් පිරිච්ච පුංචි ජීවියෙක් !!

කෝ ඉතිං අහන්නකො…

වයසට නොගැලපෙන තරම් බොළඳකමක් ආරූඪ කරගෙන අහක බලාගෙන ඈ මගේ හිතේ ඇතිකරපු ප්‍රහර්ෂය මූනෙන් මතුවෙන්න නොදී කම්මුලේ ඇතුල්පැත්ත විකාගෙන හිටපු මගේ කනෙන් ඇදල ඈ දිහාට මාව හරවා ගත්ත.

ඈ ඒ වගේ වැඩ වලට හරිම දස්සයි !!

ඔන්න ඉතිං එක ගමරාළ කෙනෙක් හිටියලු ටිකක් වයස පහේ හරිද ?

ඈ අවුස්සන්න ඕනවටම හූ මිටි තියන්නෙ නැතුව මමත් හිටිය…

මොකක්ද අනේ.. ඔන්න ඔහොම නම් මම කියන්නෙ නෑ. ඈ බොරු තරහක් අරගෙන ආයෙම හුරතල් වෙනව.

ඉතිං ඉතිං කියන්නකො….

මේ ගමරාළට හිතුනලු තමන්ගෙ හමිනේට දෑන් තනියම ගෙදර වැඩපල කරගන්නත් බැරි එකේ තවත් අඹුවක් එක්ක එන්න. එහෙම හිතල එහා ගමෙන් ඇහැට කනට පේන ළමිස්සියෙක් එක්කං ආවලු.

මේ ළමිස්සි හරිම හැඩකාරි. ඒ වගේම තමයි වැඩත් හරිම පිළිවෙලයි. උන්දෑගෙ සත්කාර හන්ද දැන් ගමයත් අලු ගසල දාල පණ ගහල ආවලු. ගෙදරම හරි කළ එළියයි.

ගමයත් මම වගේමයි… මම හිතුව.

හරිද ? … කෝ ඉතිං අහන්නෙ නැද්ද අනේ ??

කතාව කියන ගමන් ඈ බලනව මං අහං ඉන්නවද කියල.

ඉතිං ඊට පස්සෙ ….

මේ ගමයගෙ කෙස්සත් ඔයාගෙ වගේ තැනින් තැන සුදුවෙලා. ගමයගෙ හාමිනේට මේකෙ වගක් නැති උනාට අලුත් මහගෙට නම් මේක දකිනකොට මොකක්ද මොකක්ද වගේලු. ඒක හන්ද දවාලට බත් කාල ඩිංගක් ඇල වෙලා ඉන්න වෙලවට අලුත් මහගෙ ගමයගෙ ඔළුව බොහොම ආදරෙන් උකුලෙන් තියාගෙන විඩෙන් විඩේ අර සුදු ගස් එක දෙක ගලවනවලු.

දෙදොහක් විතර මේක දිහා බලං උන්න ගම හාමිනේට ඉරිසියයි තිරිහං පාට වැටෙන ගමය දැකල. උන්දෑ මොකොද කලේ. අලුත් මහගෙ නාන්න ඔයට යන අල්ල පනල්ලෙ ගමයගෙ ඔලුගෙඩිය අල්ලගෙන කලු කෙස්ස හිඳිනව. ගමයත් මොකක් කොලත් උන් දෙන්නම මයෙ වෙච්චි කියල ඔහේ කරබාගෙන ඉන්නව.

ඔය වැඩේ මාරුවෙන් මාරුවට සුමාන දෙක තුනක් වෙනකොට අන්තිමේ ගමයට ඉතුරු උනේ තට්ට ගෙඩිය විතරයි !!!!

හෙහ් හෙහ් හෙහ්…. මටත් අන්තිමට තට්ට ගෙඩිය විතරක් ඉතුරුවෙයිද දන්නෙ නෑ ගමයට වගේ …. මම හයියෙන් හිනා උනා.

හපොයි නෑ….

මම කැමති සුදු, කළු කවලම් වෙච්ච ඔළුවට !!!

ඈ හිනාවෙලා කිව්ව.