එක දවසක් හැන්දෑවක – පරණ කතාවක්

ඔයාට මතකද එදා අපි අලි සෙල්ලං බලන්න අර ගැට්ටෙ වාඩි වෙලා ඉඳිද්දි කාක්කෙක් ජරා කලා…

හැන්දෑවෙ බැල්කනියට වෙලා ඈතින් පේන ගඩොල් වලේ ඉහත්තාවෙ බැඳල ඉන්න මීහරක් ජෝඩුව දිහා බලාගෙන අතරෙ චූටි මැණිකෙ ගෙනාපු අඩු සීනි ප්ලේන් ටී එක තොල ගාන ගමන් මම ඇහුව.

මොන අලි සෙල්ලංද ? මොන කාක්කෙක් ද? ඔයාට විකාරද ?

එතන ප්‍රශ්ණම තුනක් !!!.. අනේ මංද මේ ගෑණු නම්…

ඇයි චූටි ඔයාට ඔය ඩිංගට අමතක උනාද……?

මං අහල තියනව බැඳල ළමයි බමයි හම්බු උනාම ගෑනුත් එක විදියක් වෙනව කියල. ඒත් හීනෙං වත් හිතුව් නැ ඔයාටත් එහෙම වෙයි කියල. මං කොච්චර ජොලියෙන් ඉන්න හිතාගෙන හිටපු කොල්ලෙක්ද.. හයියෝ…… සල්ලි !!

මේ මිනිහට විකාරද කොහෙද…. කවද්ද ඔයයි මායි අලි සෙල්ලං බලන්න ගියේ….

ඇයි සත්තලනේ අර වියතක් විතර සාය කොටයක් ඇඳං ඇවිල්ල ඒක දිහා බල බල ගියපු කොල්ලෙක් බයිසිකලෙත් එක්ක කරගම්පිටිය හන්දියෙදි කාණුවට දොන්ත පදෝරියං උනේ ??

ඇග් ! කොට සා….. මෙ… විකාරද හැබෑටම ?

අප්පට සිරි….. බඩුම තමයි. !!! ඒ ගියේ ඔයා එක්ක නෙමෙයිද ?

මගෙ තැටියෙ ට්‍රැක් පැනල නේද…… ?

න්..නෑ…. ම්.. මේ…

මොකද තටමන්නෙ ?

නෑ… මේ.. හැබැටම ඔයයි මායි අලි බැළුවෙම නැද්ද?

උන්දැ ඊලඟ උත්තරේ දෙන්න කලිං මං සරං ඔඩොක්කුවෙ වාඩි වෙලා උන්න පොඩි එකා ටක්ගාල ගත්ත උකුලට. ආරක්ෂිත උපාය මාර්ගයක් විදියට.

ඉස්සර ජේ. වී. පී කාලෙ පොඩි උන් වඩාගෙන පෙළපාලි යන උන්ට පොලීසියෙන් ගහන්නෙ නැතිය කියල මං කොහෙන්ද මන්ද අහල තිබුන යාන්තමට මතකයි.

ඇයි අලි බලන්න ඔයාලයි තාත්ත පෙරහැරේ ගියාද?

එන පොට හොඳ නැතිය. ප්‍රශ්ණයට උත්තරයක් වෙනුවට තවත් ප්‍රශ්ණයක් එන්නේ මහ ම නරක වෙලාවට ය.

නෑ එහෙම නෙවෙයි.. මං ඇහැව්වෙ ඇත්තටම ඔයයි මායි එහෙම ගියේ නැතෙයි ?

හුහ්…… ! ඈ ගස්සා ගෙන ගෙට ගියා ය.

දැං ඉතිං හරිය.. මට කට වැරදී ඇතිය. ආයේ සුමානයක් යනකල් හරියකට උන්දෑ මාත් එක්ක නෝ කතා ය. වැඩේ ගොඩින් බේරා නොගත්තොත් බත් කාඩ් එකටත් කෙළවෙන පොටක් ය.

ඒත් කරුමේ කියන්නේ මං මුන්දෑ එක්ක නැත්නං වෙනකාත් එක්කදැයි අලි බලන්න ගියේ කියා නිච්චි නැතිය. එකක් කියලය, කී දෙනක්ද. නිවී හැනහිල්ලෙ කල්පනා කරලා බලන්ට ඕනෑය.

හැබැයි ඒකට මෙය කාලය නොවේ ය.

අනිද්දා මඟුල් ගෙදරක යන්නට තිබේ ය. මේ ආරෝව සමහන් කරගන්නේ නැතුව අතිං අල්ලාගෙන ගෙයිං අඩියක් එලියට තියනවා බොරුය.

එතන ගියත් මුන්දෑ මාත් එක්ක හිනාවෙන, දොඩන හැම කෙල්ලෙක්ටම රවන්න පටන්ගනීවි ය. එතකොට උනුත් සුපුෂ්පිතවී කෙහෙවළු පටලවාගත්තොත් සායම යන්නේ මගේය.

ගෑණුන්ට එවායේ වගක් නැතිබව අද්දැකීමෙන්ම දනිමි.

එහෙයින් කෙසේහෝ මා කුමන හෝ දහං ගැටයක් ගසා මෙය මෙතනම අහවර කරගත යුතුය.

චූටි මැණිකේ…. චූටී… චූටියෝ…

ම්හ්… සද්දයක් නැතිය.

මෙන්න පොඩ්ඩා මගෙ සරමේ චූ දැම්මෝ….

තාත්තලට ඕවත් පුළුවන් වෙන්න ඕනෙ. එකක් විතරක් නෙමෙයි !!!

කාමරයෙන් මහ දරුණු ගණයේ උත්තරයක් ලැබිණි. කර මුලටම කෙළවී ඇති සෙයකි.

පොඩි එකා දමාපු චූවක් නැතිය. උන්දෑ මගේ බොරුවට අහු උනේ නැතිය.

බව්වා…

පොඩි එකා බැල්කනියෙන් පල්ලෙහා පාරේ ඉන්නා බල්ලා මට පෙන්නයි.

ආ.. අක්කලගෙ බව්ව නේද පුතේ…. බව්වෝ මෙහාට එන්න…. චූටි පුතාට බලන්න ලඟට එන්න…..

ඌ දෙපාර අඬගහනකොට ලඟට ආවේය. බල්ලන් කීකරු ය.

ප.ලි.ය.

මේක ලිව්වේ මීට අවුරුදු දෙකකට කලින් ය, ඒ 2012 මාර්තු 17 වෙනිදා ය. දැන් පොඩි එකා ලොකුය, කලිසමේ චූ දමාගන්නේ නැතිය. චූටි මැනිකේද මගේ තක්කඩි කම්වලට කේන්ති ගැනීම අතෑර බොහෝ කල් ය. ඒත් එදා කාක්කා කක්කා දැම්මේ කාත් එක්ක අලි බලන්න ගිය ගමනේදෑයි තවමත් නිච්චි නැතිය.

ප.ප.ලි :

ආදරණීය රිදුම – 05 එන්න තව පොඩ්ඩක් කල් යයි වගේ..