
හැන්දෑ වෙලා ආවයි මං ගේ පැලට
රන්දා උදළු කෙටියත් වී බිස්ස යට
තුන්පත් රටා වී ගල්ලැහැ පන් පැදුර
පිණි දිය බබා තාමත් ඇත මිදුල උඩ
බැළුවයි ඔළුව ඔබලා මං ගේ ඇතුල
අඳුරුයි පාන දැල්වූවත් එන එළිය
කිරිදරු හඬක් ඇහුනේ නැති කිසි දිනෙක
පාළුයි ගෙපැල වෙනදාටත් වැඩිය අද
මන්දා මේ වලි කුකුලා බිස්ස උඩ
නැද්දෑ වත්ද වැහුවේ උගෙ කූඩු දොර
ඉලපොත අහු උනේ නැතුවද අද අතට
මෙච්චර හැඩිවෙලා මොකදැයි එළිපත්ත
නිතරම අඬ දබර වෙන අපෙ මායියා
ඉඳ හිට ගම ගියත් පාළුව නෑයියා
බත සරිකරන්නට ඉන්නා සෝයියා
නෑනාවත් නැද්ද අද කෝ පේන්නා
කණිනා ගල්බෝර කටුවෙන් ඇනි ලෙසට
බොරළු ගසා තල් අත්තක් සද්ද කොට
පිත්තල පඩික්කං සෙම්බුද එකතුකොට
ගෙයි ඇතුලෙන් හඬ ආවයි මේ ලෙසට
සාරෙට සුබාවට අලවැල් බැහැ ගත්තු
නා නා දිගින් එනවලු ඒ දැක සත්තූ
නෑඹුල් කොටහ රැකගන්නට නම් සිත්තූ
වෙනවා කරන්නට ගිණි කඳයා පත්තු
අහවල් කාරියක් දැයි හඬ මේ හැටි සද්ද
බෙරිහන් දෙන්න කිමදැයි මං කල රෙද්ද
ගිණි බිඳ සත්තු පලවන්නට පව් නැද්ද
හොයි හොයි ගෑවාම ඇයි උන් යන් නැද්ද
කෝමල රතට පීදෙන රතුවන් ජම්බූ
පූදින කාලෙ එනවලු තඩි දඬු ලේනූ
දාගෙන ටකේ ගැහුවත් බොල්හඬ දේලූ
බාගෙට දුවල උන් ආයෙත් පැමිනේලූ
අණ්ඩර දෙමළ මේ කියවන්නේ ඇයිද
තේරෙන හිංගලෙන් කිව්වොත් කට කයිද
ප්රස්තා පිරුළු ගැට පද ඇයි බස නැද්ද
සුදු නෑනා කොයි අද ගෙයි නැතුවත් ද
දෙගොඩහ ඇහැ ඇරී මං තනි ඇඳ මත්තේ
ජරබර හඬ ඇසේ මට පිළිකණු පැත්තේ
මැණිකා නැතිය දැං අහලක මේ පැත්තේ
ඈ ගම ගියා එන්නේ නැත මින් මත්තේ
ජර බර හඬ දෙන්නෙ අල හාරන ඌරන්ය
ඇඳපිට මං නැත්තෙ උන් එලවන්නට ගොස් ය
කැති පොලු හරඹ ගුටි කෙළි මැද තනි මං ය
උඹහැට විකාරය ඔය වයසට හැටිය
අනෙ මගෙ කටය හැටි මම දන්නේ නැතිද
කරඹ කැලේ දී කල විණ අමතකද
වඳුරන් හැට උනත් කවදා බිම යත් ද
ලබ්බට තැබූ අත පුහුලට නොතියත් ද
හුටස් !
පින්තූරෙ ගත්තේ : http://www.flickr.com/photos/sarun/3921641757/
බෙදා හදා ගන්න කැමතිනම් ඔන්න
මෙයට කැමති වන්න:
කැමතියි පුරණය වෙමින්...