මුට්ටිය

පැල මද කා දොදොලුත් හදා ඒ මදිවට හාවොත් ඇල්ලූ වගයි !

අවුරුදු තුනකට පස්සෙ ගමේ ගියා ගිය සතියෙ. ඇඟට මහා කෙඩෙත්තු ගතියකුයි හිතට මළ කම්මැලිකමකුයි එක්ක ගතවෙලා යන්න ගියපු දෙසැම්බර් මාසෙ අයෙමත් පණ ගහල එන්න ඒ ගමන සෑහෙන්න උදව් උනා.

හැමදාම වැඩ වැඩ කියල ජීවිතේ අවස්ථාවන් මඟෑරීම මහා දරුණු දෙයක්. පිස්සෙක් වෙන්නත් බැරිනෑ. මේ මට වෙන්න ගියා වගේ හෙහ්  හෙහ්…

හක්මණ කියන්නෙ මගෙ ජීවිතේ බොහොම ලස්සන මතක සටහන් ‍රැඳිල තියන තැනක්.

පුංචිකාලෙ කුඹුරුවල පැනල මඩකරියො වෙච්චහැටි,
වඩනම්බි මාමත් එක්ක දවුලට කඩිප්පු හොයන්න ගම පුරාම කරක් ගහපු හැටි,
පැලමද කාපු හැටි,
ලොවි සම්බල් කාල කටදැවිල්ල උහුලගන්න බැරුව පුංචිඅම්මලත් එක්ක ගේ වටේ දුවාපුහැටි.
ජූල් සම්බල් කොටාපු හැටි,
පොල් බඩ කාපු හැටි,

කට පිච්චි පිච්චි ආටිචෝක් කාපු හැටි
ආච්චිගෙන් බැනුම් අහ අහ මල් කපාපු හැටි,
ලිං බක්කියෙ මාලු අල්ලපු හැටි,
තල්ලෙ ඇලි ඇලි කුරක්කන් තලප කාපු හැට,
වල කක්කුස්සියෙ වාඩිවෙලා කකා දාපු හැටි,
දෙවුන්දර පෙරහැර බලන්න ගිය හැටි,

රිලා වලිගයි හොර කුරුල්ලොයි එක්ක පන්සල් ගියපු හැටි
බෙටි ගහේ වැල කාපු හැටි,
හීංකිතර මාමගෙ කපු‍ටු පිහා‍ටු කාර් එකේ පුංචි අම්මලට මනමාලයො බලන්න ගියපු හැටි

මගෙ අම්මේ එහෙමත් කාලයක් !

මං එනකල්ම හිටිය වගේ

පණ යන වැඩක්

කොහොමද සයිස් එක

පොල් ගෙඩිම අටක් ගෑව

පොල් කිරියි හාල් පිටියි

ගිණි අවුලන්න හරිම දස්සයි

මේක ගනිද්දි කකුලත් පිච්චුනා

ගම හාමිනේ

කර කරපු සීනි දාපු ගමන්

පදම හැදීගෙන එන්නෙ

හෙහ් පෙනුම වගේමයි රසත්

තාච්චියත් හූරගෙන කාලා

තිලේඅම්මයි ලීනුයි චූටිමැණිකෙයි

තාත්තෙ මෙයා ගෙදර අරං යං කො